Door een vulkaanuitbarsting verwoeste bruggen zijn soms perfecte glijbanen:
Dyrhólaey, waar je papegaaiduikers van heel dichtbij kan zien:
Maar het mooist van al was het keienstrand:
Als de oudste niet ineens dringend naar de WC moest, waren we hier nog een halve dag blijven hangen denk ik.
Dan Skogafoss, een beetje verder. En zoveel chance gehad met de stralende zon die dag… getrakteerd op een dubbele regenboog!
De zoveelste waterval waar een verhaaltje aan vasthangt (als lokmiddel voor de kinderen? Het werkt hier in elk geval wel elke keer). Ik ben te lui om alles te typen, dus een foto van het infobord:
zusjesenzo 
Die dubbele regenboog is echt prachtig. Jouw reisverslagen geven me echt zin om ook naar Ijsland te trekken. Schitterend land.
Die verhalen zijn niet zomaar een lokmiddeltje hoor, maar een belangrijk deel van de Ijslandse cultuur. ’t Is echt een volk van verhalenvertellers: hun hele geschiedenis is opgebouwd rond de verhalen die eeuwenlang doorverteld werden, lang voor ze opgeschreven en gebundeld werden. Voor ons lijken het soms banale verhaaltjes, maar de Ijslanders hechten er veel belang aan!
Ik ben zelf net terug van Ijsland (niet mijn eerste keer) en ik zou zó graag meteen terug vertrekken. Leuk verslagje van een toffe reis, en je bewijst dat dit ook perfect met kinderen mogelijk is!
Ja, de sagen, maar ik sta er elke keer versteld van als ik lees hoe hard ze er momenteel nog in geloven. Blijkbaar is uit een onderzoek gebleken dat bijna 90 % van de Ijslanders efectief gelooft in trollen en elfen en dat er soms aan te leggen wegen omgeleid worden om te vermijden dat er op woonplaatsen van trollen gebouwd wordt. Dingen die wij ons moeilijk kunnen voorstellen. Langs de andere kant… heel het landschap ziet er hier ook echt wel magisch uit.
Het landschap is inderdaad magisch, en ik kan het me wel een beetje voorstellen: mensen die zich op een onbewoond eiland vestigen, de lange donkere winters, het mysterieuze noorderlicht, de families in hun kleine hutjes dicht bij elkaar, elkaar verhalen vertellen die echt tot leven lijken te komen… Het overheerst worden door de natuurelementen, is iets dat wij ons al lang niet meer kunnen voorstellen.
Of de moderne Ijslanders écht in trollen enzo geloven, durf ik te betwijfelen, maar ze zullen het bestaan ervan toch niet staalhard durven te ontkennen, daarvoor zitten die verhalen te diep ingebakken in hun cultuur 😉