Ik wil dat ook eens hebben, zo’n poll op mijn blog. En toevallig ging ik gisteren met een paar vriendinnen eten en mojitos drinken, kwestie van de naderende 1 september zo lang mogelijk te negeren en te ontkennen. Die vriendinnen en ik, wij hebben allemaal kinderen die in de lagere school zitten (wij zijn nochtans bijlange nog niet oud, wij. Wij hebben alleen onze kinderen goed op tijd gekregen). Op een gegeven moment ging het over huiswerk en over elke avond de maaltafels oefenen tegen de klok en lezen tegen de klok. Ik viel nogal uit de lucht want ik heb dat nog nooit met hen gedaan. Ik ben zelfs zo erg dat ik eens rap rap het huiswerk van de jongste al maar gauw zelf gemaakt heb omdat ik de keukentafel leeg wilde. En als ze stukjes uit hun leesboek voor de tweede keer moeten lezen als huiswerk en ze zeggen dat dat toch wel saai is, zo twee keer hetzelfde, dan zeg ik soms ook al eens dat ze dat niet moeten van mij. Ik weet dat ze elke avond in hun bed lezen. En moet lezen nu juist niet in de eerste plaats plezant blijven en iets om van te genieten en naar uit te kijken? ’t Is ook niet dat ze hun avi-niveau niet hebben, dus waarom al die moeite dan, vraag ik mij dan af? Ze zitten tenslotte toch nog maar in de lagere school…. Spelen moeten ze doen! Of ben ik nu niet betrokken genoeg als moeder?
UPDATE: Voor alle duidelijkheid toch nog even zeggen dat ik voor de rest wel altijd nakijk of ze al hun huiswerk gemaakt hebben. Ze moeten het gewoon zonder hulp doen. Als het fout is, moet de juf haar rode balpen maar bovenhalen.
zusjesenzo 
’t is geen antwoord op de poll, maar wel op de vraag. Ondertussen gaan die van ons naar ’t 3de en ’t 6de ASO en wij hebben dat zo goed als nooit gedaan : overhoren of actief controleren. Wij (tja, we zijn ook leerkrachten dus sorry) gaan er van uit dat de leerkracht het in de klas goed genoeg uitlegt zodat een kind het zelf aan kan, anders heeft dat kind NOG eens schooltijd als het thuis komt. Wij vinden dat zelfs in moeilijke gevallen, het ook goed is dat een kind ook wel eens mag ‘zoeken’ en ‘worstelen’ om dan heel fier te zijn dat het ‘gelukt’ is. TOCH hebben we altijd gezegd dat als het echt niet lukt, wij zullen helpen. En dat is al voorgevallen, dat er iets was waarvan ze de opdracht toch niet leken te begrijpen. Wij zetten ze dan (terug) op weg. Wij controleren nog altijd niet of ze effectief gestudeerd hebben. Wij vragen als ze thuiskomen of ze veel werk hebben en eigenlijk antwoorden ze heel eerlijk. En als ze van hun kamer komen vragen we of ze klaar zijn met het voorgenomen werk. Ze zijn daar best eerlijk zijn en eigenlijk vertrouwen wij gewoon onze kinderen, ook in de overtuiging dat ze weten dat wij heel sterk in hen geloven en dat we er zijn als het nodig is.
Met dyslectische kinderen blijkt huiswerk veel minder evident en vertonen de zonen uitstelgedrag. Zelfstandigheid moet hier nog serieus opgekrikt worden maar ik vrees dat ik er nog wel een poos aanhang en ja, ik ben best jaloers op die kindjes waar lezen en spelling wel vlot gaan. Het zou me veel extra stress besparen.
Ik volg Ilse helemaal. Als je kindjes vlot doorheen die lagere school fladderen zou ik ook niet constant op dat huiswerk zitten. Bij Seppe gaat reken super vlot en ook ik vulde het zoveelste rekenblaadje al eens in in zijn plaats maar lezen/schrijven lukt echt niet zelfstandig. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat die meiden het straks wel vlotjes doen want 3x huiswerk zoals ik dat met Seppe doe zie ik eerlijke gezegd zo nog niet zitten.
Mijn ouders hebben zich nooit meer met mij op school bemoeid behalve mijn schoolagenda getekend. ‘k Had dan ook niet bepaald leermoeilijkheden. Toen ik bij mijn eigen moeder in de klas zat heb ik ooit eens straf gehad (een van de enige keren ooit overigens) omdat ik een huistaak vergeten maken had :p
Ik weet niet hoe ik ooit ga reageren als ik zelf kinderen heb, maar mijn eigen ervaring is mijn norm tot nu toe.
@Goofball: Da’s wel een goeie van uw moeder 🙂
Ik zeg altijd tegen de kids én hun ouders: Huiswerk moet iets ‘plezant’ zijn op die leeftijd, iets waarmee ze kunnen ‘stoefen’, zo van ‘kijk eens mama en papa wat ik al kan’ 😉 Maar ’t zijn dan ook de kleinste rakkers die ik heb hé…
‘k Had vorig jaar trouwens een kereltje in de klas, die met zijn verbeterde taak terug kwam: ‘Euh juf, dat kan niet hé, dat dat fout is, want mijne papa heeft dat gemaakt’.
Kinderen met dyslexie zijn natuurlijk een heel ander verhaal. Dikke chapeau voor hun ouders die daar zoveel tijd in stoppen maar in de eerste plaats de kinderen zelf natuurlijk. De dyslectische leerlingen die ik zelf elk jaar in de klas heb, zijn ook altijd de hardste werkers en eigenlijk wel de dankbaarste kinderen om in de klas te hebben.
Ik stoor mij alleen soms aan het feit dat er soms zoveel druk gelegd wordt op kinderen uit de lagere school. Begin lagere school, dat zijn kindjes van soms amper 5 jaar…. Als je zo’n kinderen dan elke dag laat lezen met een wekker ernaast (om zoveel mogelijk zinnen binnen een bepaalde tijd te lezen?)… Ik zou daar zelf instant faalangst van krijgen denk ik. Laat staan dat ik een boek lezen nog zou kunnen associëren met ontspanning.
tgoh volgens mij hangt dat af van kind tot kind
sommigen hebben helemaal geen extra inoefening nodig, sommigen wel…
ik vermoed dat jij je kids door en door kent om wel aan te voelen wat nodig is
enne… na een schooldag ben ik ook moe, ik vermoed de kids ook 😉
enne… in ’t lager moeten kids idd nog veel spelen! groot gelijk!!
Hangt inderdaad af van kind tot kind, daarom dat ik dat zo raar vind dat dat zo vaak door scholen wordt opgelegd aan ALLE ouders. Als ouders elkaar dan ook nog eens aan de schoolpoort gan gek maken met die dingen…
Zolang er geen problemen zijn (wat bij de meeste kindjes toch het geval is in de eerste jaren van de lagere school), zou dat toch niet de regel mogen zijn?
’t zal er wel een beetje vanaf hangen hoe goed ze het doen, zeker? als ze meekunnen zal ik ook niet rap mee gaan doen. ik ben namelijk veel te lui en veel te veel met mezelf bezig 🙂
Soms zou ik hier ook eens een dagje willen overslaan … Maar met een dubbele diagnose (dcd en dyslexie) is het voor Ralf niet eenvoudig om zich elke dag door het schrijven en lezen te worstelen. Gelukkig klaagt hij niet vlug en blijft hij het volhouden. Zelfs in de vakantie hebben we elke dag gelezen en woorden geschreven. Plezant ? Nee, zeker niet altijd, vooral omdat hij best slim is en heel goed beseft dat het lezen bij hem helemaal niet zo goed gaat als bij anderen.(Als je je kind aan de logopediste hoort vragen of hij ziek is in zijn hoofd en wat er in zijn hersenen nu fout loopt omdat hij niet goed kan lezen, moet je toch even slikken hoor.) En dus vind ik het dan ook maar normaal dat ik samen met hem elke dag lees en schrijf, hij een inspanning, ik ook! Ik hoop net als Annouk dat het met de tweeling net iets vlotter zal gaan, want ook voor de mama is het niet eenvoudig.
Lezen met een wekker ernaast? Help, ik hou mijn hart al vast nu GroteMan aan zijn eerste leerjaar begint. Laat hem maar doen, ik hoor het wel als er problemen zijn!
Nog ver van mijn bed, maar (als alles goed gaat uiteraard) dan ben ik toch ook niet van plan om alles te controleren en mee te doen. Ik moest (of wou?) ook mijn plan trekken, en dat lijkt met best. Al is er niets mis met eens een handje toesteken natuurlijk. (Misschien hadden ze me beter wel geholpen bij de tafels, want die heb ik nooit gekend. Al ligt dat gewoon aan mij natuurlijk).
Maar lezen met de klok erbij? Wablief? Of hoe je je kind zijn goesting in lezen al meteen weer afpakt. Geef mij maar bedlezers!
Veel hangt ook af van het huiswerkbeleid van de school. Op de school van dochterlief hebben ze daar een -in mijn eigen ogen- heel gezonde en coherentevisie op. Geen eindeloze reeksen oefeningen, etc. Geen huiswerk op woensdag en geen huiswerk in het weekend. Het is ook duidelijk door de school gezegd dat je het moet melden als het niet lukt voor je kind om het huiswerk zelfstandig te maken. Ik moet er eerlijkheidshalve wel bijzeggen dat ik ook bij die gelukkige ouders ben waarvan het kind fluitend door de leerstof stapt. Ik hoor ook heel andere verhalen bij ouders van kinderen met leerproblemen. Daar vergt het huiswerk toch wel veel tijd en energie van zowel ouders als kinderen. Chapeau voor hen!
Hahaha, het vlug zelf doen om een lege keukentafel te hebben, geweldig.
Ik ben gisteren net aan de kleuterschool begonnen, enfin mijn zoon, dus voorlopig nog even geen huiswerk, maar ik hoop toch dat het zal gaan zoals bij jou en vind ik dat je gelijk hebt
Ik koos 1, hoewel ik ‘dat ze hun plan maar trekken’ nu ook niet bepaald vind getuigen van goeie opvoedkunde ;-). Even nuanceren dus: ik help bijna nooit, tenzij ze het vragen omdat ze iets niet begrijpen. Als ze hun echt niet snappen, dan vind ik dat ze het op school nog eens moeten vragen want dan lijkt er mij iets fundamenteel mis. Niet met de uitleg of zo, maar met het snappen. En aangezien ik geen leraar ben, denk ik dat het niet mijn taak is om het (misschien verkeerd) uit te leggen. Want daar dient het huiswerk toch voor? Om te zien of ze het snappen?
hangt het ok niet een beetje af ven de leeftijd?
naar het schijnt zou het vanaf het 3de of 4de lager niet eens meer mogen, dat helpen
maar die van mij zitten in het eerste en ja, wij helpen 🙂