sushi

Eerste keer sushi was een dikke tegenvaller. Die nori daarrond, dat ruikt en smaakt toch eigenlijk gewoon naar rotte vis, nee? De eerste hap ging nog, maar daarna hebben we als kleine kinderen al het groen er weer afgeprutst. ’t Zal waarschijnlijk wel aan mij liggen hoor. Lastige was dat we zo dus 4 schotels hadden klaargemaakt en dat we die met twee moesten opeten. Dat aan de kinderen aanbieden heb ik zelfs niet geprobeerd. Hun gezichten zeiden genoeg.

12 gedachten over “sushi

  1. Oh, maar dat is nog zo lekker! Als je nog eens creatief wil zijn, mag je een portie maken voor mij hoor 🙂 Ik was blij dat ik dat na de bevalling terug mocht eten!

  2. Smaken verschillen. Ik ben er helemaal weg van; sushi besprenkeld met een beetje sojasaus en dan een heel klein beetje wasabi. Mmmmmmmmm ! Jammer van jullie werk. Had ik het geweten … 😉

  3. Ik heb dat ook één keer gegeten en ik vond er ook niets aan. Meer nog: ik vond inderdaad dat groen echt slecht…
    Geen idee wat anderen er zo geweldig aan vinden. Smaken verschillen duidelijk!

  4. Manlief kreeg vele jaren geleden een voedselvergiftiging in Japan na het eten van sushi. Nog steeds moet hij regelmatig naar Japan op reis en slaat hij daar naar eigen zeggen zijn meer dan jaarlijkse portie sushi binnen op verplichte etentjes. Hij heeft het -tegen wil en dank- leren eten en kan het apprecieren. Maar eenmaal thuis hoeft het voor hem niet, waardoor ik het zelf nog (te) weinig heb geproefd. De paar keren dat het wel op mijn bord kwam, lustte ik het best wel, maar had ik toch ook het gevoel dat het spul overgehypet wordt.

  5. Van Sushi ben ik niet zo zot, maar voor Sashimi moogde mij zelfs midden de nacht wakker maken en dat wil wat zeggen (zeker de laatste maanden * geeuw *)

Geef een reactie op Isabel Reactie annuleren